Об одном вопросе из интервью Зенона
May. 1st, 2004 11:44 am![[personal profile]](https://www.dreamwidth.org/img/silk/identity/user.png){kind=small}
mstislavlQ: Вы ж самі зьехалі зь Беларусі, уцяклі з роднай зямлі, можна сказаць, здаліся. Як вы самі разглядаеце гэты ўчынак? Чым для вас сталіся ўцёкі ў замежжа? Чаму вы гэта зрабілі? Ці не шкадуеце, што здаліся? Як замежжа паўплывала на вашую асобу?
A: Найперш тое, што людзі, якія рыхтавалі забойства, пралічыліся. Пралічыўшыся, яны думалі пажаць плады на гнюснай прапагандзе аб маёй эміграцыі, падаючы яе як неабгрунтаваны ўчынак. Думаю, што яны пралічацца яшчэ раз, у апошнім акце іхняй сцэнічнай драмы, якую яны пісалі крывёй. Сьмешныя іхныя спадзяваньні, што нехта сам палезе да іх у пашчу. Не на такога нарваліся. Аб стварэньні каманды (ці “эскадрона”) сьмерці ў 1995 годзе я ведаў у гэтым жа 1995-м. (Было каму мяне папярэдзіць пра ахвяру нумар 1.)
>>>что это за лидер оппозиции, который боится смерти? либо ты лидер и готов за убеждения в тюрьму и в могилу, либо ты испугался и сбежал.
A: Чаму я зьехаў у 1996-м? Таму што так Богу ўгодна было. Змаганьне за Беларусь – гэта вельмі сур’ёзная справа, каб з тымі, што нічога не разумеюць (і прыкідваюцца, што не разумеюць) яшчэ і дыскутаваць. Ёсьць тэмы не дыскусійныя. Ня кожны вытрымлівае гэтае змаганьне і ня кожны на яго здольны. Некаторыя мае былыя супольнікі гэта добра прадэманстравалі. Такім “супольнікам-паплечнікам”, якія да гэтага часу не паразумнелі, раю ўзяць у ручку плякацік з надпісам “Где Захаренко?”, “Где Завадский?” і г.д., і стаць у пікецік. Гэта іхны ўзровень.
>>>Демагогия. Если бы готовящееся убийство было реальностью, первым абзацем ответа он бы и ограничился. а тут попытка переложить решение на Бога и черта - тех, кто не понимает в политике. какие темы не подлежат обсуждению? дезертирство? в 1996 никто еще не ис чез. да и как раз-таки лидера БНФ не тронули бы. а тронули - смотри пункт первый. Нет у нас Нельсона Манделы. Есть Троцкий, до которого человек с альпенштоком все равно может добраться, если сильно понадобится. только никому пока не нужно. харизма - оружие ближнего боя, письмами из Нью- Иорка никого не убедишь.
A: У мяне іншыя паплечнікі – сябры, якія падстаўляюць плячо. Завяршаючы адказ на гэтую тэму, яшчэ раз адзначу сутнасьць маёй эміграцыі як палітычнага змаганьня. Што дало змаганьне за мяжой? Гэта, перш за ўсё, паварот міжнароднай супольнасьці на непрызнаньне акупацыйнага рэжыму Лукашэнкі ў Беларусі. У 1996 годзе Эўропа гатовая была здаць Беларусь пад Расею. На працягу некалькіх месяцаў мы з Сяргеям Навумчыкам праводзілі інфармацыйную працу ў эўрапейскіх краінах, раскрываючы сутнасьць рэжыму Лукашэнкі і “інтэграцыйнай” палітыкі Масквы. Такую ж працу мы праводзілі ў ЗША, куды былі спэцыяльна запрошаныя.
>>>Попытка оправдать целесообразность своего заграничное житьe в стиле "а я рассказываю мировому сообществу". хотя в начале интервью сам же говорит о бесполезности всех этих акций.
A.Калі стала вядома, што ў Польшчу (гэтак жа, як і ў Беларусь) нам вяртацца нельга (бо выйшла наверх, што ў Польшчы рыхтавалі забойства), тады стварылася безвыходная сытуацыя. На карту трэба было ставіць свой лёс, і, фактычна, разам з гэтым – лёс Беларусі. Неабходна было прасіць палітычны азыль. Уся руская дыпляматыя і агентура была пастаўлена на ногі (каб не сказаць на вушы) з мэтай не дапусьціць, каб нам далі азыль. Змаганьне доўжылася амаль месяц. Я пісаў асабіста прэзыдэнту Клінтану (зь якім нядаўна двойчы спатыкаўся ў час ягонага афіцыйнага візыту ў Менск у 1994 годзе). Клінтан прыняў дыпляматычнае рашэньне ў нашу карысьць.
>>>>Мания величия. отождествление себя как личности с Беларусью как общностью. Он писал Клинтону. и господу Богу. ни тот, ни другой не ответили.
все остальное - переливание из пустого в порожнее
A: Найперш тое, што людзі, якія рыхтавалі забойства, пралічыліся. Пралічыўшыся, яны думалі пажаць плады на гнюснай прапагандзе аб маёй эміграцыі, падаючы яе як неабгрунтаваны ўчынак. Думаю, што яны пралічацца яшчэ раз, у апошнім акце іхняй сцэнічнай драмы, якую яны пісалі крывёй. Сьмешныя іхныя спадзяваньні, што нехта сам палезе да іх у пашчу. Не на такога нарваліся. Аб стварэньні каманды (ці “эскадрона”) сьмерці ў 1995 годзе я ведаў у гэтым жа 1995-м. (Было каму мяне папярэдзіць пра ахвяру нумар 1.)
>>>что это за лидер оппозиции, который боится смерти? либо ты лидер и готов за убеждения в тюрьму и в могилу, либо ты испугался и сбежал.
A: Чаму я зьехаў у 1996-м? Таму што так Богу ўгодна было. Змаганьне за Беларусь – гэта вельмі сур’ёзная справа, каб з тымі, што нічога не разумеюць (і прыкідваюцца, што не разумеюць) яшчэ і дыскутаваць. Ёсьць тэмы не дыскусійныя. Ня кожны вытрымлівае гэтае змаганьне і ня кожны на яго здольны. Некаторыя мае былыя супольнікі гэта добра прадэманстравалі. Такім “супольнікам-паплечнікам”, якія да гэтага часу не паразумнелі, раю ўзяць у ручку плякацік з надпісам “Где Захаренко?”, “Где Завадский?” і г.д., і стаць у пікецік. Гэта іхны ўзровень.
>>>Демагогия. Если бы готовящееся убийство было реальностью, первым абзацем ответа он бы и ограничился. а тут попытка переложить решение на Бога и черта - тех, кто не понимает в политике. какие темы не подлежат обсуждению? дезертирство? в 1996 никто еще не ис чез. да и как раз-таки лидера БНФ не тронули бы. а тронули - смотри пункт первый. Нет у нас Нельсона Манделы. Есть Троцкий, до которого человек с альпенштоком все равно может добраться, если сильно понадобится. только никому пока не нужно. харизма - оружие ближнего боя, письмами из Нью- Иорка никого не убедишь.
A: У мяне іншыя паплечнікі – сябры, якія падстаўляюць плячо. Завяршаючы адказ на гэтую тэму, яшчэ раз адзначу сутнасьць маёй эміграцыі як палітычнага змаганьня. Што дало змаганьне за мяжой? Гэта, перш за ўсё, паварот міжнароднай супольнасьці на непрызнаньне акупацыйнага рэжыму Лукашэнкі ў Беларусі. У 1996 годзе Эўропа гатовая была здаць Беларусь пад Расею. На працягу некалькіх месяцаў мы з Сяргеям Навумчыкам праводзілі інфармацыйную працу ў эўрапейскіх краінах, раскрываючы сутнасьць рэжыму Лукашэнкі і “інтэграцыйнай” палітыкі Масквы. Такую ж працу мы праводзілі ў ЗША, куды былі спэцыяльна запрошаныя.
>>>Попытка оправдать целесообразность своего заграничное житьe в стиле "а я рассказываю мировому сообществу". хотя в начале интервью сам же говорит о бесполезности всех этих акций.
A.Калі стала вядома, што ў Польшчу (гэтак жа, як і ў Беларусь) нам вяртацца нельга (бо выйшла наверх, што ў Польшчы рыхтавалі забойства), тады стварылася безвыходная сытуацыя. На карту трэба было ставіць свой лёс, і, фактычна, разам з гэтым – лёс Беларусі. Неабходна было прасіць палітычны азыль. Уся руская дыпляматыя і агентура была пастаўлена на ногі (каб не сказаць на вушы) з мэтай не дапусьціць, каб нам далі азыль. Змаганьне доўжылася амаль месяц. Я пісаў асабіста прэзыдэнту Клінтану (зь якім нядаўна двойчы спатыкаўся ў час ягонага афіцыйнага візыту ў Менск у 1994 годзе). Клінтан прыняў дыпляматычнае рашэньне ў нашу карысьць.
>>>>Мания величия. отождествление себя как личности с Беларусью как общностью. Он писал Клинтону. и господу Богу. ни тот, ни другой не ответили.
все остальное - переливание из пустого в порожнее
